1961

Begin dit jaar houdt de nieuwe burgemeester A. Hack voor het eerst een Nieuwjaarsrede. Uit deze terugblik op het jaar 1960 blijkt dat het inwonertal vermeerderde met 2 tot 2803.
De bedrijfsresultaten van de visserij waren gunstig. Door de verplaatsing van de vloot naar Colijnsplaat zullen de vissers langere vaartijden moeten maken en krachtiger motoren moeten hebben. De resultaten van de landbouw waren niet gunstig door de vele regenval.

Ongeregeld eten en slapen is voor de vissersbevolking niets nieuws. Ze zijn er aan gewend, niet iedereen kan dat.
Ongeregeld eten en slapen is voor de vissersbevolking niets nieuws. Ze zijn er aan gewend, niet iedereen kan dat.

Als belangrijkste ontwikkelingen in het afgelopen jaar noemt hij de aanbesteding van het sluitstuk van de riolering, de deelname aan de huisvuilophaaldienst met een roltrommelwagen en vuilnisemmers, de aanschaf van de nieuwe brandweerauto met een nieuwe manschappentrekkerwagen, de verbetering van de straatverlichting en de totstandkoming van een modern geoutilleerde mosselpellerij van de firma Mieras in het Tuindorp.

Wel luidt hij de noodklok vanwege de woningnood. Ook baart de visserij zorgen. Voor 1961 staan heel wat plannen op stapel: de bouw van het gymnastieklokaal, de ontwikkeling van het recreatieplan, de uitvoering van het saneringplan, de realisering van de speeltuin, de verbouw van het verenigingsgebouw, de bouw van een tweeklassige Christelijke kleuterschool aan de Van Vollenhovenstraat en van de Christelijke lagere school aan de Dokstraat en de vergroting van het sportveldencomplex.

* * *

In april kondigt het P.v.d.A.-raadslid J. Allaart zijn ontslag als lid van de gemeenteraad aan. Door z’n verhuizing naar Vlissingen is hij genoodzaakt te bedanken. In de raadsvergadering van 27 april neemt dit bekwame raadslid afscheid. Burgemeester Hack, hem toesprekend, zegt dat Allaart ‘steeds blijk gaf van een helder en diep inzicht in de gemeentezaken’. Hij uit zijn waardering voor de wijze waarop hij de discussies voerde.
Namens de gemeenteraad spreekt SGP-raadslid J.L. Joosse het scheidende raadslid toe. Joosse zegt, volgens het notulenboek, ‘het een gewichtig ogenblik te vinden. In de beginselen konden Allaart en hij elkaar niet benaderen. Voor de heer Allaart heeft hij steeds veel waardering gehad. Nooit was het voornemen aanwezig om de persoon aan te tasten. Hij betreurt het vertrek van de heer Allaart. Gaarne had hij gewild dat we tot in lengte van dagen de heer Allaart als raadslid hadden kunnen meemaken. Hij wenst hem Gods onmisbare Zegen toe’. Raadslid Allaart zegt ‘toch wel getroffen te zijn door de tot hem gesproken woorden van afscheid’.
Als opvolger van de heer Allaart doet Jac. van Belzen intrede in de gemeenteraad. Dit P.v.d.A.-raadslid zal gedurende een indrukwekkende periode van 35 jaar op bekwame wijze de belangen van Arnemuiden in het gemeentebestuur, eerst als raadslid en later vele jaren als wethouder, behartigen.

Ook voor andere leden van de gemeenteraad is het een bewogen jaar: de vrouw van raadslid K.J. Steketee overlijdt in juni, terwijl raadslid J.L. Joosse in het najaar door een ernstige hartkwaal wordt getroffen.

Een belangrijk besluit voor het gemeentepersoneel is de invoering van de vijfdaagse werkweek. Voortaan is het gemeentehuis ‘s zaterdagsmorgens gesloten.
De nieuwe commies ter secretarie, de heer M. Bosma, wordt beëdigd tot waarnemend gemeentesecretaris.

Ook de noordzijde van de smalle Nieuwstraat (rechts) zal geheel worden gesloopt. Links de hoek Noord- straat/Nieuwstraat.
Ook de noordzijde van de smalle Nieuwstraat (rechts) zal geheel worden gesloopt. Links de hoek Noordstraat/Nieuwstraat.

Gedurende het jaar 1961 overlijden, voorzover bekend:

13/2 Suzanna van de Ketterij (ze woonde in het kleine bouwvallige gemeentewoninkje aan het begin van de Lionstraat) (74 jr); 7/4 de oude visser en achtenswaardige ouderling van de Gereformeerde Gemeente, Daniël van Belzen wv Jacomina de Nooijer, wonende Nieuwstraat 7 (met eerbied werd hij genoemd ‘den ouwe Van Belzen’ of ‘den ouwe Daan’) (88 jr); 10/5 Laurens Kramer wv Willemina Jacobusse (70 jr); 19/5 Janneke de Feijter ev bakker Kornelis Jan Steketee (50 jr); 6/6 Jannetje Ventevogel wv Jan de Ridder (86 jr); 9/6 Elisabeth Cornelisse (72 jr); 2/7 Jannetje (‘Jane’) Marijs ev J. Meulmeester wonend Noordstraat 47 (66 jr); 11/7 Pieternella de Rijke wv Adriaan de Jonge (‘vrouwtje de Jonge’ woonde in een van de hooggelegen huisjes aan het Schuttershof) (88 jr); 26/7 Willem Meulmeester wv Neeltje Schroevers (70 jr); 15/8 Adriaan Poortvliet wv Neellje Theune (47 jr); 8/9 tengevolge van een droevig ongeval Johannis Siereveld (19 jr); 26/9 Adriana de Nooijer wv Adriaan Bliek (75 jr); 9/10 Adriana Cornelia Kraamer wv Cornelis de Kam (86 jr); 7/12 Neeltje van Dalen ev Joos van Belzen (76 jr); 28/12 Jacoba Odding ev de postbode Izaak van Belzen (62 jr).

De oude postbode, Izaäk van Belzen, ziet dit jaar z’n echtgenote Jacoba Odding ontvallen. Wat was Van Belzen, ‘de post’, een vertrouwde verschijning in de straten van Arnemuiden. Binnenkort zal Van Belzen afscheid nemen van de PTT. Het aan hem uitgereikte getuigschrift luidt:
‘Als blijk van grote erkentelijkheid en waardering voor de toegewijde arbeid, die hij met trouwe plichtsbetrachting gedurende ruim 33 jaar in openbare dienst aan de gemeente heeft geschonken’.
Wat moet het voor Van Belzen en z’n vrouw een grote dag geweest zijn toen hun zoon, Th.P. van Belzen, bevestigd werd als predikant van de Gereformeerde kerk.

Izaäk van Belzen, ruim 33 jaar de vertrouwde postbode van Arnemuiden.
Izaäk van Belzen, ruim 33 jaar de vertrouwde postbode van Arnemuiden.

* * *

De woningnood blijft dit jaar onverminderd groot. Burgemeester Hack rekent de gemeenteraad voor dat er nog 28 samenwoningen plaatsvinden, 28 gezinnen staan op de woninglijst en 92 woningen moeten nog gesaneerd worden. Daardoor is er een reëel tekort van 148 woningen. Gezien de grote nood is het ook geen wonder dat jonge mensen uit de gemeente vertrekken.

Toch zien de inwoners van Arnemuiden tot hun voldoening volop bouwactiviteiten in ‘het Poldertje’. Dit jaar komt het complex van zes woningwetwoningen aan de Mansfeldstraat voor bewoning gereed.
Voor 1961 worden slechts vier woningwetwoningen toegewezen. Burgemeester Hack deelt desondanks mee ‘dat we niet ontevreden mogen zijn’. Deze vier woningen worden in de loop van het jaar gebouwd aan de De Manstraat.
Meer gewicht in de schaal legt de mogelijkheid tot de bouw van premiewoningen. Met de bouw van 20 van dergelijke woningen wordt begonnen; 3 hiervan komen gereed en 13 worden in voorbereiding genomen. Na voltooiing daarvan zullen er al 78 woningen in ‘het Poldertje’ gebouwd zijn.

 

De oude vissersschuiten, zo'n vertrouwd beeld aan de kade van Veere, zullen plaats moeten maken voor sterkere schepen die vanuit Colijnsplaat gaan vissen. (Uit collectie Jhr. W.L. den Beer Poortugael, Veere).
De oude vissersschuiten, zo'n vertrouwd beeld aan de kade van Veere, zullen plaats moeten maken voor sterkere schepen die vanuit Colijnsplaat gaan vissen. (Uit collectie Jhr. W.L. den Beer Poortugael, Veere).

De enige tijd geleden gebouwde 10 duplexwoningen aan de noord/oost zijde van de Burgemeester Langebeekestraat, de 5 woningwetwoningen aan de zuid/west zijde van de Burgemeester Langebeekestraat en het complex van 5 woningwetwoningen aan de Walstraat worden overgedragen aan de Woningbouwvereniging.

Met het saneringsplan voor de oude kern van de gemeente kan dit jaar een begin worden gemaakt. Een 7-tal krotwoningen wordt aangekocht, evenals de oude bewaarschool aan de Lionstraat.
Het is mogelijk dat de bewoners subsidie krijgen voor hun te saneren panden. De krotwoningen zullen zo snel mogelijk bij openbare inschrijving worden verkocht aan een sloper.
In verband met het saneringsplan zal ook een doorbraak worden gemaakt van de Nieuwstraat via Lionstraat en Langstraat naar de Zuidwal.

* * *

De nieuwe burgemeester toont zich al snel een warm pleitbezorger voor de vissers. Voor de verplaatsing van de vissersvloot naar Colijnsplaat dient het gemeentebestuur, zo betoogt hij, niet alleen morele steun te verlenen. Oók materiële steun is nodig in de vorm van gemeentegarantie voor rente en aflossing voor de investeringen aan de vissersvloot. In Vlissingen en Breskens gebeurt dit ook al. Als gevolg van de afsluiting van de Zandkreek en de verplaatsing van de vloot van Veere naar Colijnsplaat zullen sterkere vissersschepen moeten worden aangeschaft. Dit is de aanleiding voor de gemeenteraad een beleid in te zetten, waarbij 70% van de investeringen aan de vloot voor rekening van de gemeente wordt genomen in de hoop dat het Rijk zich garant stelt voor de overige 30%.
Met algemene stemmen en van harte steunt de gemeenteraad dit beleid. Wethouder Joz. Siereveld, zelf z’n leven lang visser geweest, wijst er op dat een nieuw schip thans wel f 120.000 kost. Namens de vissers zegt hij de gemeenteraad hartelijk dank voor deze steun.

Ook de oude ARM 27, hier varend voorbij de caissons voor de afsluiting van het Veerse Gat, zal worden gesaneerd.
Ook de oude ARM 27, hier varend voorbij de caissons voor de afsluiting van het Veerse Gat, zal worden gesaneerd.

De vissers maken volop gebruik van de garantieregeling. Voor de algehele sanering van de Arnemuidse vloot is deze regeling van groot belang geweest.
Als eerste wordt in april garantie verleend voor de rente en aflossing voor de aankoop van een vissersschip door schipper Jac. van Belzen, Schoolstraat 47, voor f 21.000. De volgende is Joz. Siereveld, Schoolstraat 15. Hij krijgt een garantie voor de aankoop van z’n nieuwe vissersvaartuig voor f 63.000. De derde is schipper L. van Belzen, Westwal 4. Voor de aankoop van zijn schip krijgt hij garantie voor f 61.250.

Drie maanden later volgen nog vijf schippers. Ook zij krijgen garantie voor de rente en aflossing van de gedane investeringen voor de aankoop van vissersschepen. Het zijn D. van Belzen, Schoolstraat 42, voor f 36.844; R. van Belzen, Lionstraat 20, voor f 56.307; Gebroeders Caljouw, Mansfeldstraat 33, voor f 34.405; J. Siereveld, Langstraat 30, voor f 18.130 en B. van de Ketterij voor f 35.000. In september volgen opnieuw twee schippers: Gebroeders Theune, Noordstraat 19, voor f 18.735 en Gebroeders Van Belzen, Oude Havenstraat 15, voor f 55.533. Ook eind november krijgen twee schippers garantie voor de investeringen in verband met de aankoop van andere vissersvaartuigen: J. Meulmeester, Burgemeester Langebeekestraat 7, voor f 88.116, en L. de Nooyer, Nieuwstraat 5, voor f 42.105. Ook de schippers C. Marijs en Gebroeders De Ridder volgen in 1962. Daarmee zijn 14 schippers geholpen om veel betere schepen aan te schaffen. Een groot gedeelte van de Arnemuidse vloot kan op deze wijze worden gesaneerd. Het betreft de schepen met de kentekens ARM 2, 4, 6, 7, 10, 12, 13, 14, 16, 20, 24, 25, 27 en 35.

* * *

Er zijn nòg enkele bijzonderheden vermeldenswaard. Sommige zijn van groot belang voor het op een hoger niveau brengen van het verzorgingspeil van Arnemuiden.
In maart wordt het terrein in de vroegere Dokpolder aan de speeltuinvereniging in gebruik gegeven. Het is een veelbelovende dag voor de jeugd als de opening plaatsvindt van de speeltuin ‘De Dokke’.
Wat ook in gebruik wordt genomen is de nieuwe muziektent, maar ook de nieuw aangeschafte brandweerauto. In mei krijgt het wel zeer dringend noodzakelijke teren van de kanaalweg, tussen de Molenweg en de Arnebrug, z'n beslag.

De gemeenteraad besluit de aloude naam ‘Het Schorretje’ te wijzigen in ‘Arnestraat'. Men vindt het gewenst op deze manier de naam van ‘de Arne’ in ere te houden. Het blijft een vraag of de nieuwe naam, historisch gezien, juister is. De ‘Arne’ begon vroeger ter hoogte van het veerhuis. Het ‘Schorretje’ herinnerde aan het vroeger zo genoemde schor aan het vaarwater.

Aan het Schorretje stonden eind de veertiger jaren nog een aantal schuren en hokken, te weten op de nummers 2 (de lompensorteerderij), 14 (de schuur van M. Vader), 18 (de schuur van Cornelisse), 28 (het slachthuis van slager F. Joosse), 30 (het varkenshok van de weduwe Kramer), 32 (het varkenshok van Knolle), 34 (de schuur van Kousemaker), 36 (de schuur van Knolle) en 38 (de schuur van de weduwe Van de Ketterij).

Een ander belangrijk raadsbesluit is de bouw van een nieuw schoolgebouw voor de Christelijke lagere school aan de Dokstraat. De oude school aan de Schoolstraat, lopend tot tegenaan de pastorietuin, is ouderwets en voldoet niet meer aan de hedendaagse eisen.
Ook van groot belang voor het onderwijs is als aan het einde van het jaar de bouw van het gymnastieklokaal aan het Schuttershof/de Nieuwlandseweg begint.
De gloednieuwe 2-klassige Christelijke kleuterschool aan de Van Vollenhovenstraat kan halverwege het jaar worden geopend en in gebruik genomen. De gemeente koopt het oude kleuterschoolgebouw aan de Lionstraat aan voor f 7.124 van de Stichting Christelijke Kleuterschool. Het aftandse, ruim 100 jaar oude gebouw zal zo spoedig mogelijk worden gesloopt.

Raadslid Steketee informeert naar de gewoonte om ‘een bus te plaatsen bij trouwplechtigheden’. De burgemeester zegt dat ‘dit een oud gebruik is’. Een nieuw gebruik vanaf dit jaar is dat de grafdelver voortaan een uniform zal dragen.
Opnieuw komt het gedrag van een deel van de Arnemuidse jeugd ter sprake. Geïnformeerd wordt naar de mogelijkheid van een verordening tot beteugeling van de baldadigheid van de jeugd. De burgemeester wijst er echter op dat een dergelijke verordening onuitvoerbaar zou zijn. Er zijn volgens hem geen verontrustende verschijnselen. Helaas blijkt dit niet helemaal het geval te zijn: in juli zijn er veel klachten over de vernielzucht aan het wachthuisje voor de buspassagiers op de Zuidwal.

Voor het laatst: de vissersschepen komend vanuit het Veerse Gat, maken de bocht naar de haven van Veere. (Uit collectie Jhr. W.L. den Beer Poortugael, Veere).
Voor het laatst: de vissersschepen komend vanuit het Veerse Gat, maken de bocht naar de haven van Veere. (Uit collectie Jhr. W.L. den Beer Poortugael, Veere).

Veelbelovend, maar desondanks voor het jeugdprobleem nauwelijks een oplossing biedend, klinkt een mededeling van burgemeester Hack in de vergadering van de gemeenteraad op 27 november. Hare Majesteit de Koningin zal ter gelegenheid van haar 25-jarig huwelijksjubileum voor de jeugd op het grondgebied van Arnemuiden een recreatieterrein schenken. Dit object, later genoemd ‘Het Zilveren Schor’, zal worden aangelegd op de schorren van de Oranjepolder. De gemeenteraad maakt ook zelf een gebaar door een krediet van f 19.000 beschikbaar te stellen voor een toegangsweg naar het toekomstige ‘Zilveren Schor’.

* * *

1961 is een historisch jaar voor de vissers van Arnemuiden. Het Veerse Gat wordt in april definitief afgesloten. Twee maanden daarvoor zal er al geen doorvaart meer mogelijk zijn, niettegenstaande de haven en de nieuwe vismijn van Colijnsplaat nog niet geheel gereed zijn. Er ontstaat grote ongerustheid en verbittering bij de vissers. De spanning stijgt explosief. Op een belangrijke vergadering op de 21e januari te Arnemuiden worden de problemen besproken en komt het tot een bevredigende oplossing. De vloot kan wat langer in Veere blijven.

Marinus Siereveld met zijn vrouw op de kade van Veere, kort voor het ogenblik waarop de vloot voorgoed naar Colijnsplaat vertrekt.
Marinus Siereveld met zijn vrouw op de kade van Veere, kort voor het ogenblik waarop de vloot voorgoed naar Colijnsplaat vertrekt.

Uiteindelijk kan de vloot op de 7e april voor het laatst de haven van Veere verlaten. Op zaterdag de 25e maart nemen de Arnemuidse vissers met hun families onder enorme belangstelling afscheid van Veere. Het Zeeuwsch Dagblad van 27 maart 1961 vermeldt hierover onder de kop ‘Veere bereidde zijn vissers een waardig afscheid’:

Het valt niet mee aan wal te komen. Behulpzame handen helpen deze vissersvrouw op de kade van de nieuwe thuishaven Colijnsplaat.
Het valt niet mee aan wal te komen. Behulpzame handen helpen deze vissersvrouw op de kade van de nieuwe thuishaven Colijnsplaat.

VEERE. Het aloude stadje Veere heeft zaterdag afscheid genomen van zijn vissers. Het was een ontroerend afscheid, maar tegelijkertijd toch ook een vaarwel zonder sentimentaliteit, omdat de vissers elders een nieuw bestaan hopen op te bouwen. Wel sprak burgemeester Jhr. I.F. den Beer Poortugael gevoelvolle woorden, maar hij vermeed welbewust te belanden bij Rhijnvis Feith en hield het maar bij Nijhoff. Bovendien zijn vissersmensen keiharde lieden, die zich niet zomaar uit het veld laten slaan, maar fier en zelfbewust de toekomst binnenzeilen. Trouwens, er heerste ondanks het scheiden van de wegen toch een opgewekte sfeer in het Verenigingsgebouw, waar de vissersvrouwen uit Arnemuiden met hun breed opgezette hagelwitte kappen, hun vlekkeloze beuken en hun ‘blozende’ wangen zichtbaar geamuseerd de toespraak van de burgemeester beluisterden en zelfs af en toe een glimlach niet konden onderdrukken.

Voor de laatste maal zijn vissersvrienden ontvangend zei burgemeester Den Beer dat ‘over elf dagen’ het hart van Veere wordt weggesneden. Het hart, de visserij, aan welke bestaansbron de plaats haar ontstaan te danken heeft. ‘U gaat ons nu definitief verlaten. Wij betreuren dat heel erg. Dat het nu juist dit oeroude bedrijf moet zijn dat Veere de rug toekeert’, beklemtoonde de bewogen burgemeester, ‘dat treft ons diep. Maar de veiligheid van ons goede Zeeland eist het. En al hebben wij dan ook geen mensen van Rijkswaterstaat uitgenodigd, wij hebben groot respect voor de aangelegde dijk. Ook al is het asfalt op drijfzand...! Gevochten hebben we voor een sluis in de dam, want de Dam zonder sluis is voor Veere een kruis. Maar al komt de sluis er niet, we zullen er geen drama van maken en waardige kruisdragers zijn’.

‘Er komen nieuwe kansen voor de vissers, daar in Colijnsplaat’. ging de burgemeester, aangehoord door nagenoeg de gehele leidende vissersgemeenschap in Zeeland, verder, ‘er komt een goede haven en een moderne vismijn. En wij, wij blijven achter met een Veere zonder visserij, maar ook met een Veere, dat zijn oog nu gericht houdt op de recreatie in het Veerse Meer. Want uit iets slechts komt toch altijd iets goeds voort! Misschien wordt het een zware dobber het roer om te gooien, omdat Veere toch een stuk van zijn eigen karakter verliest. Vissersschuiten verdwijnen, jachten zullen nog meer komen dan nu al het geval is, maar het hart is er niettemin uit en dat vinden we buitengewoon jammer!’. Ter herinnering aan hun Veerse jaren bood de burgemeester daarna alle vissers een vers van Willem Hussen aan, inhoudende de schoonheid van het oude stadje. En terwijl Jhr. den Beer zijn spreektempo vertraagde zei hij: ‘Dank voor alles. We zullen jullie nooit vergeten. Het ga jullie goed!’. Dit krachtig besluit van de burgemeester wekte een wederwoord op bij de voorzitter van de vissersvereniging ‘Draagt Elkanders Lusten’, de heer M. Siereveld uit Arnemuiden. ‘Het is thans de tweede keer dat onze visserij wordt verdreven. Eerst uit Arnemuiden, nu uit Veere, maar we blijven de zeeën bevaren. Vissers zijn we en blijven we. Want sluisknecht of brugwachter willen we niet worden!’.

Op vrijdagmiddag 2 april vertrekken de vissers voorgoed uit Veere. Tezamen met talrijke Arnemuidse en Veerse vissersvrouwen en -vrienden doet een groot aantal belangstellenden de twintig garnalenkotters uitgeleide. Velen hebben zich, gewapend met een fototoestel ‘voor een laatste Veerse vissersplaat’, op de kade verzameld en zo ziet men omstreeks tien voor één de vloot naar buiten varen. In gesloten formatie varen de ongeveer twintig nog in Veere gestationeerde garnalenkotters voor de laatste maal de haven en het Veerse Gat uit. Dan verdwijnt de formatie heel langzaam in de grauwe nevel die zich over het water uitspreidt.
En op de schuitjes zelf, die deze middag volgeladen zijn met vele passagiers die de laatste tocht uit Veere willen meemaken, verdwijnt voor de vissers langzaam het vertrouwde Veerse silhouet met daarin dominerend de Dom en stadhuistoren en de molen. Voorafgegaan door de reddingsboot Maria Carolina Blankenheim trekt de formatie op naar de damopening. Om negen minuten voor half twee passeert de kotterformatie met de VE 24 voorop het smalle sluitgat van de machtige dam. De dam die over enkele weken Veere voorgoed van de Noordzee zal afsluiten en die het vertrek van de vloot noodzakelijk heeft gemaakt. Het vertrek naar de nieuwe thuishaven Colijnsplaat, waar de vloot twee uur na het definitieve afscheid van Veere hartelijk binnengehaald wordt.

De haven, vismijn en strekdam te Colijnsplaat zijn nu geheel gereed en op de komst van de vloot ingesteld. De nieuwe havenfaciliteiten in Colijnsplaat zien er uitstekend uit. Maar de unieke sfeer in de haven van Veere is voorgoed voorbij.
Colijnsplaat. Een strakke, moderne haven met een uit beton opgetrokken visafslag. Er is geen sfeer, geen traditie, geen oude domkerk dominerend boven de huizen aan de kaai, geen carillonklanken uit de ranke stadhuistoren aan de markt, geen gezellige winkeltjes aan het marktpleintje, geen bruine, doorrookte café's aan de haven.....

* * *

Omstreeks deze tijd worden nagenoeg alle schepen van de vissersvloot gemoderniseerd. De vissers komen in de maalstroom van de hoogconjunctuur terecht.

Voor de visserij is het een jaar met afwisselende resultaten.
In het algemeen is het een bijzonder goed jaar voor de Zeeuwse visserij. De aanvoer is beter dan de jaren daarvoor en de vernieuwing en verbetering van de vloot gaat verder.
In het eerste halfjaar zijn de garnalenvangsten redelijk; de prijzen zijn echter goed. In maart komt er nogal wat bijvangst aan tong voor. In juli trekken verscheidene Arnemuidse vissers naar het noorden, naar Scheveningen. In oktober komen ongekend hoge vangsten voor. Vangsten van 1000 kilo garnalen per tij zijn geen uitzondering.
De vissers met als thuishaven Veere en later Colijn vangen 479.599 kilo garnalen, die een opbrengst opleveren van ƒ 780.946. Daarnaast leveren vooral de grote tongvangsten een bijverdienste op van ruim 2 ton. Bij elkaar bedraagt de besomming over 1961 ƒ 965.028.
De vloot met als thuishaven Vlissingen vangt dit jaar weliswaar weinig garnalen (181.592 kilo), maar heeft buitengewoon grote tongvangsten (93.417 kilo). Daardoor is de verdienste voor de vissers te Vlissingen ƒ 568.630.

Zo komt een einde aan het ongekend boeiende en kleurige schouwspel: de Arnemuidse vissersvloot op weg naar de thuishaven Veere.
Zo komt een einde aan het ongekend boeiende en kleurige schouwspel: de Arnemuidse vissersvloot op weg naar de thuishaven Veere.

Telde de ARM-vloot per 1.1.1961 20 schepen met in totaal 1645 pk; per 1.1.1962 zijn dit er 18 met 1780 pk.

Op 24 februari loopt de ARM 2, vissende nabij Katwijk aan Zee, aan de grond. Het schip is daardoor zodanig beschadigd dat het als verloren moet worden beschouwd. De schipper krijgt het volledige bedrag door de verzekering vergoed.

Kleine, ouderwetse kottertjes en nieuwe, moderne vissersschepen vertrekken in april naar de nieuwe thuishaven Colijnsplaat.
Kleine, ouderwetse kottertjes en nieuwe, moderne vissersschepen vertrekken in april naar de nieuwe thuishaven Colijnsplaat.

* * *

Ter gelegenheid van het afscheid van ds. M. Verweij op 1 oktober 1961 maakt fotograaf Ies Lamain een foto van de kerkenraad van de Hervormde gemeente in de nieuwe consistoriekamer. V.l.n.r. de ouderlingen Joos Oreel, Lieven Meulmeester, Jacob van Belzen en Klaas van de Ketterij, ds. M. Verweij, de diakenen Jan de Klerk, Cornelis Meulmeester, Dingenis van Belzen en Marinus van de Ketterij.

Ter gelegenheid van het afscheid van ds. M. Verweij op 1 oktober 1961 maakt fotograaf Ies Lamain een foto van de kerkenraad van de Hervormde gemeente in de nieuwe consistoriekamer. V.l.n.r. de ouderlingen Joos Oreel, Lieven Meulmeester, Jacob van Belzen en Klaas van de Ketterij, ds. M. Verweij, en de diakenen Jan de Klerk, Cornelis Meulmeester, Dingenis van Belzen en Marinus van de Ketterij.

In mei neemt de 60-jarige Hervormde predikant ds. M. Verweij een beroep aan naar het Friese Driesum. In hem verliest de gemeente een bescheiden en eenvoudige herder. Met zeer grote toewijding en ijver was hij in de gemeente werkzaam. Op zondag 1 oktober neemt hij afscheid. In de maanden voor z’n vertrek bezoekt hij nog alle zieken en bejaarden. De kerkenraad brengt kort daarop een toezegging van een beroep uit op ds. J.T. Doornenbal uit Oene, die hiervoor bedankt. In de Veluwse kerkbode schrijft ds. Doornenbal:

Voor mij is dit het wonderlijkste beroep dat ik ooit in mijn leven gehad heb. Twintig jaar geleden kwam het voor de eerste maal. Al in die tijd zijn er banden gelegd tussen Arnemuiden en mij, die wel nooit meer verbroken zullen worden. Zeven jaar geleden het tweede beroep. Ik bedankte, maar jarenlang heeft het mij pijn gedaan. Ik heb Arnemuiden en Zeeland lief gekregen, het volk, het land en het water. Ik heb dit beroep niet meer begeerd en evenmin verwacht. Arnemuiden heeft mij zien gaan langs haar straten in mijn klompen en overall, mij gekend als een mislukte vissersman en een mislukte dominee. Dat de kerkenraad mij desondanks beroepen heeft, was voor mij een grote verrassing....

Maar op 12 oktober wordt ds. Doornenbal, aan wie de gemeente nauw verbonden is en hij aan Arnemuiden, opnieuw beroepen. De kerkbode van december vermeldt: ‘Met grote blijdschap maakt de kerkenraad bekend, dat ds. J.T. Doornenbal van Oene het beroep naar deze gemeente eerst telefonisch en daarna schriftelijk heeft aangenomen. Door Gods Genade is in de vacature, ontstaan door het vertrek van ds. M. Verweij naar Driesum, wel heel spoedig voorzien’. Echter, tot grote teleurstelling komt er enige tijd later een schriftelijk verzoek van ds. Doornenbal ‘om hem zijn woord terug te geven daar buitengewone omstandigheden achteraf een beletsel vormen om tot opvolging van het beroep over te gaan’. De kerkbode vermeldt: ‘Het doet de kerkenraad leed dat ds. Doornenbal geestelijk in zo grote moeilijkheden verkeert’. Vervolgens brengt de kerkenraad een beroep uit op ds. B. Haverkamp te Groenekan.

Visleurster G. van de Gruiter weegt een kabeljauw af uit haar welvoorziene viskar.
Visleurster G. van de Gruiter weegt een kabeljauw af uit haar welvoorziene viskar.

Voor het eerst na z'n vertrek in 1942 preekt de oud-predikant van de Hervormde gemeente, ds. H.K. van Wingerden, op 6 augustus weer tijdens de zondagse kerkdiensten in Arnemuiden.

Op 8 mei neemt ook de Gereformeerde predikant ds. H.K. Poelman een beroep aan naar het Friese Berlikum, na een verblijf van zes jaren te Arnemuiden. Op 1 juli verhuist het gezin Poelman naar Friesland. Later is ds. Poelman, toen hij te Kamperland stond, overgegaan naar de vrijgemaakt gereformeerde kerk.

De ARM 27 keert huiswaarts.
De ARM 27 keert huiswaarts.